De tuin sneeuwt langzaam vol

chamber choir a cappella
De tuin sneeuwt langzaam vol was written for the Dutch Chamber Choir, commissioned by the Fonds voor de Scheppende Toonkunst.
Published by Donemus

De tuin sneeuwt langzaam vol is based on the poem Een natuurlijke straat by Leonard Nolens (from the collection De gedroomde figuur, Querido 1986).

Een natuurlijke straat (Leonard Nolens)

De tuin sneeuwt langzaam vol. Dit is een grote muziek

Van zoenende vlinders, diep uit het hoge nergens vandaan.

Het gras en de hagen staan in die zingende kleurloosheid

Te verdwijnen, de paden ontdekken hun zelfde bestaansmelodiek

In dit zachte z'n harde wit. -Een nauwelijks waaien vangt aan

Dat het oog beluistert, een hand die rustig de tekens verspreidt

In de lucht haar lege geschiedenis. Dit zaait lichte paniek

Van vluchtig gewiek bij het zijig gevleugelde: even, even gaan

In de ramen enorme gordijnen open, de maan verschijnt

Als het kijkende oor van een koordirigent, het zangdebiet

Uit den hoge valt stil in het gras, de hagen, de paden voortaan.

En alles wordt bijna een niets van verblindende openheid.

A natural street (Leonard Nolens)

The garden is slowly filling with snow. This is a great music

Of kissing butterflies, deep from the high nowhere.

The grass and the hedges are in that singing colorlessness

To disappear, the paths discover their same melody of existence

In this softnes its hard white. -A barely blowing begins

That the eye listens to, a hand that quietly spreads the signs

In the sky her empty history. This sows mild panic

From fleeting flapping from the silky winged: just one moment

Huge curtains open in the windows, the moon appears

Like the looking ear of a choir director, the singing flow

From on high falls silent in the grass, the hedges, the paths henceforth.

And everything becomes almost a nothing of blinding openness.