Didgeridoo
Didgeridoowerd geschreven voor het Aurelia saxofoonkwartet, in opdracht van het Fonds voor de Scheppende Toonkunst.
Gepubliceerd door Donemus
Een didgeridoo is een lange buis die als je er goed op weet te blazen door zijn lengte en vorm spannende, hypnotiserende klanken kan voortbrengen: intrigerend laag, boventoonrijk en ritmisch pulserend. Het klinkt een beetje zoals het woord Didgeridoo
zelf, als je dat een aantal keren achter elkaar uitspreekt. Het aparte, geheimzinnige instrument dat wordt bespeeld door de oorspronkelijke bewoners van Australie, intrigeerde en inspireerde me. Het geluid van de didgeridoo, de toon en het ritme werden dan ook het uitgangspunt voor deze compositie.
Met de klank van de didgeridoo in mijn achterhoofd, ben ik gaan zoeken naar mogelijkheden bij saxen en orgel om die klanken en ritmes in het stuk te verwerken. In essentie maken zowel het orgel als de saxofoons natuurlijk ook gebruik van een buis waardoor lucht wordt geblazen zodat er een toon kan ontstaan. Bij het orgel gebeurt dat mechanisch, bij de saxen door middel van de adem. Door bij het orgel twee registers af te wisselen en de saxen dezelfde toon door middel van verschillende grepen te laten spelen, ontstond er een rustig, schommelend ritme dat doet denken aan de didgeridoo.
Het idee werkte voor mij als een mal voor de compositie. Ik kon er andere klanken en ritmes aan ophangen, en daarmee componeerde ik uiteindelijk mijn muzikale verhaal. Zoals vaker in mijn muziek is ook dit stuk gebaseerd op de klank, de eenvoud en de schoonheid van een enkele toon waaruit een wereld van muziek kan voortkomen.